Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam Metehan kardeşim,

Çok uzun olan yazınıza cevab vermek yerine, meramımın anlaşılmasını sağlayacak şeyleri yazmayı daha uygun gördüm, bu vesile sorduğunuz bazı sorulara da cevab vermiş olmayı ümit ediyorum.

Bilgi elde ettiğimiz yetilerimiz,

1.      Algı/idrak yetisi

2.      Zihin

Algı/idrak yetilerimiz, “dış dünyaya” açılan yetilerimiz ile “iç dünyamızı” duyumlamamızı sağlayan yetilerimiz bütünlüğüdür. İç dünyamızı bilinç/şuurla. Dış dünyayı da “beş duyu” idrak ederiz. Dış dünyayı algılamak duyu organlarıyla olduğuna göre bu “fizyolojik” bir olaydır. Bilinçsizde hiçbir algı olamayacağına göre dış dünya ile ilgili algılarımızda bilince bağlı kalacaklardır. Bilincimizle biz iç dünyamızı biliriz, kendimizi biliriz.

Dış dünyada, iç dünyamızda, duyularımızda, bilincimizde bize “ikram” edilmiştir. Yani biz bunları “hazır” buluyoruz. Bunların yapımında ve yaratımında hiçbir katkımız söz konusu değildir.

Bu algılara “duygusal algılar”ı da ilave edebiliriz. Bunlara “duygu” demekteyiz. Duygu ise hem bedensel hem de zihnidir. Duygusal yeteneklerimizde yine bizde doğuştan vardır.

O halde, hepimizde “duygusal bilinç ve zihinsel bilinç” söz konusudur.

Duyularımız, duygularımız ve zihnimiz bizi “biz yapar” bu bölünmez.

Bunları bir bütün kabul ettiğimizde “tezkiye” işlemi hepsinde yapılmalıdır. Yani, duyularımızda, duygularımız da ve zihnimizde.

Bu “tezkiye” işlemi dünyadan el çekerek, uzlette mi yapılacaktır?

Buna benim cevabım olumsuzdur. Tezkiye işi “hayatın içinde” yapılmalıdır. Denenmenin, mücadelenin, direncin, ayak kaymasının olduğu yer orasıdır. Ne kadar tezkiye olduğunuz yüzleşmelerde kendini belli edecektir. Yani “Pasif tezkiye” “aktif kötülüğe” yardımcılık ve yataklık yapar.

Bu bağlamda benim “nefs”ten anladığım insanın bütünüdür, benliğidir. Bağlama göre de kişinin kendisidir.

Nefsi “bir bütün insanın kendisi” kabul ettiğimizde; (duyular, duygular ve zihnimiz) “kirlenmeye” maruz kaldığı yer itibariyle “iç dünyamız” ağır basmaktadır. Elbette ki, dış dünyamız tezkiye edilebildiğinde (bana göre bu mümkün değildir fakat mücadeleden de asla vazgeçilmemelidir, çünkü isimlenmeler/nitelenmeler burada gerçekleşmektedir).  duyularımız iç dünyamıza veri göndermeyecektir. Dış dünyadan izole edilmiş, yalıtılmış bir tezkiyenin tezkiye ol(m)adığının tekrar altını çizerek yazdıklarımı şimdilik yeterli görüyorum.

Selam ve dua ile,

rıdvan

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba Rıdvan kardeşim,

1. Peygamberler, vahyin bilgisini duyum ile mi yoksa zihin ile mi elde etti?

2. Siz, Allah'ın ve sonsuz hayatın var olduğu bilgisini duyum ile mi yoksa zihin ile mi elde ettiniz?

3. Eğer cevabınız bu iki yetiden biri ise, hangi süreç ile bu bilgileri elde ettiniz?

4. Bu bilgiler, nesnel bilgi midir?

Teşekkür ederim.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

selam cin13,

Değerli kardeşim, gecikerek cevab verdiğim için özür diliyorum,

İnanın fırsat bulamadım,

Peyamberi tecrübeyi bilemediğimden ilk sorunuza yeterli cevab veremeyeceğim;

Duyumdan kastediğiniz vahyin inzali ise, peyamberlerin çalışarak bu konuma gelemeyeceği fikrindeyim. Vahyin ise "duygusal bilinçle" ilgisi olduğunu düşünüyorum. Bu noktada "cibril"in dış bir varlık mı? Yoksa İçten gelen bişey mi? dediğim gibi vahyi tecrübe etmediğim için bişey söylemem haddi mi aşmak olur.

Allah(a.c) varlığı zihinle elde edilir diye düşünüyorum, öldükten sonra kalkışın ise "vicdani" olduğunu düşünüyorum. Yani biri "zihinsel bilinç" diğeri "duygusal bilinç"le alakalıdır.

Sevgili kardeşim, ben müslüman bir ailede doğdum, bu inançları hazır buldum. İnançlarımı sorgulamaya, okumalara başladığımda (Elbette bu arada, mitoslar, mitolojilerden, dinler tarihine kadar, Tevrat, İncil ve Kur'an'ı kerim'e kadar kutsal metinleri, kant'tan, darwin, Nietzcheden batı felsefelerini, budizm'den, ibn arabi, Mevlanaya doğu felsefelerini, hukuk, dil felsefeleri, edebiyat teorileri okumalarını yapmıştım) vardığım son nokta "agnostizm"di ve bir zaman inaçlarımda boşluk yaşadım. Daha önce bahsettiğim belli bir zaman her gün beraber olduğumuz kendisine çok değer verdiğim biri tarafından bu boşluktan kurtulmayı başardım. Ondan inançlarımızı "akla indirmeyi" öğrendim.

Allah(a.c) zatı itibariyle bilmiyorum, görmüyorum, öbür taraftanda gelen-giden yok, yani görmediğime, bilmediğime inanıyorum. Bilmediğimi de "biliyorum". Peyamber olduğunu söyleyen, Allah'tan vahiy aldığını iddia eden birine ve onun elle tutulur mesajı "Kur'an'a" "kanmadan" inanıyorum. 

İnançlar tutarlı olup olmamasıyla hesaba çekilirler, deneysel değildirler.

Yer çekimine "inanıyorum" sözü ne kadar gramatik olarak doğruysa, "Allah'ı göster" görelim sözüde garamatik olarak o kadar yanlıştır.

Gecikme için tekrar özür diliyorum.

selam ve dua ile,

rıdvan      

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sevgili Rıdvan kardeşim,

Çok rica ederim, ne demek..

İlk fırsatta konuşuruz.

Şimdilik hoşçakalın.  

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Dostlara selam.

Bu başlıktaki yazıları gözden geçirince gözlerim değerli Muhliskul'u, Cin 13'ü, İbrahinizm...i aradı. Kendilerine slamlarıımı ve özlemimi iletiyorum. Sağlık haberlerini bekliyorum.

Muhabbetle.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

selam,

Abdurrahman ağabey yine büyüklük göstermişsiniz, çok güzel bir ileti yazmışsınız, gönülden destekliyorum yazdıklarınızı, (Sizi özledim).

Metehan kardeşimede selam ediyorum,

Bu kardeşlerimizi tekrar aramızda görmek hayırlı olur,

Bir şeyler yapsak?

selam ve dua ile