Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Burada yeni moda mı oldu, ben lafımı ortaya atarım alan alır beğenmediğiniz laflarım bana kalır hesabı. Yokmu kimsenin senin düşüncene şu şu nedenle karşıyım ahmet ya da mehmet diyenimiz?

Ben kuranı okuduktan sonra yüzümü bir hanif olarak İbrahimin dinine döndüm hala da öyleyim. Orda da haccı yine bir hanif olarak yaptım. Elbet bazı ritüellere katıldım, şeytanı da taşladım :) ama içimde bazı şeyleri barındırarak, bazılarını da etrafıma aktararak. Çekindiğimden değil ama ordaki pozisyonum gereği ibadetimi sessiz sedasız kendimce bildiğim gibi yaptım. Kabede bile namazımı ana dilimden kıldım ve mutluyum.

selamlar...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

siz yokken site çok değişti bergüzar hanım,yavaş yavaş alışırsınız,tavsiyeleriniz için teşekkür siz sizi ilgilendiren konuyu muhattap alırsanız daha sağlıklı tartışılır,neyse elbetteki kapağın sahibi kapağı almaya kalkacaktır biraz sabır.

selam

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Allah’a şükürler olsun, sağ olasın, inşallah sende iyisindir.

İlahi hitabı anlamanın tek düze bir yöntemi yok, birden fazla birbirini izleyen ve birbirine bağlı enstrümanları vardır, bizim dile getirmeye çalıştığımız orkestrada eksik olan enstrümanı hatırlatmaktır.

Kur’an’ı anlaya bilmek için…

Allah’tan korkmak (8/29),

Ahrette hesap verme bilinci (17/45),

Akıl (2/164-29/35,43),

Temiz vicdan (30/30),

Çaba/çalışmak (29/69),

Zikre/Kur’an’a bigâne kalmamak (43/36,37)

Kur’an’ın lafzını, dilini, kelime ve kavramlarını anlama (3/164- 12/2- 20/113 – 26/194-200)

Vb…..   

Yukarıda maddelerle sıraladığımız başlıklara başka başlık ekleneceği gibi, verdiğimiz ayetlerde bunlardan ibaret değildir.

Bizim burada dile getirmeye çalıştığımız, bazı kardeşlerimizin Kur’an’ın tarihini görmezden gelip (bu ayağını eksik bırakıp, aksak bir anlayışla Kur’an sözcüklerini anlam kaydırmasına maruz bırakarak) ibadet ritüellerini yok kabul etmeleridir.

Yoksa bizim iddiamız, Kur’an’ı anlamanın tek yöntemi tarihi arka palanı bilmektir değil elbet, Kur’an’ı anlayabilmenin sadece bir ayağıdır tarihi arka palan…

Beni/bizi/çağımızı ilgilendiren, Kur’an öncesi yaşamış toplumların hayatları, durumları, ne yaptıkları ve ne yapmadıkları değil, beni ilgilendiren Allah kelamı olan Kur’an’ın ne dediği ve ne yapmamı istediğidir. Aslında geçmiş kavimlerin durumu Muhammed’i (a.s) de ilgilendirmiyordu, burada amaçlanan kıssalar üzerinden hisse vermektir…

Kur’an kıssalarının dilini iyi tetkik etmek gerekiyor. Uzatmadan; Kur’an’da adı geçen kıssalar (Resuller, kavimler ve hikâyeler) Kur’an vahyine şahit olmuş toplumlar (Araplar/Mekke-Medine Yahudiler, Hıristiyanlar ve Mecusiler) tarafından daha önceden bilinen ve dile getirilen hikâyelerdir. Kur’an bu kıssalar üzerinden mesaj vererek onlara hatırlarmış ve uyarmıştır.

O toplumun bilmediği Resullerden ve kavimlerden hiç söz etmemiştir. O toplumun anladığı dilden tanıdıkları bildikleri akşam sabah konuştukları kıssalar üzerinden onlara hitap etmiştir. Kur’an’ın muhatap aldığı toplumun idrakine nüfuz edecek en derin sesleniş, onların sevdikleri ve bildikleri üzerinden olmalıydı…  

Kur’an’ı incelediğimizde semavi dinlerin atası olan İbrahim’den (a.s) ve onun soyunun devamında gelen Resullerden (a.s) ve yine kendi kavimleri olan İsrailoğullarından bahseder ve örnekler verir…  

İbrahim’e, Musa’ya, İsa’ya ve diğer Resullere (a.s)  indirilen vahiy, Muhammed’i (a.s) ilgilendirmiyordu ve yeterlide gelmezdi… Önceki resullere gönderileni Muhammed’e (a.s) tekrar mı indirecekti ki çeviri yapma kıyaslaması yapalım… Allah çeviri yapmıyor, mesajı kulların anlayabileceği en alt seviyeden her şeyi (sivrisineği bile) örneklendirerek veriyor.

 Bizim dile getirmeye çalıştığımız, Kur’an’ın tarihi sürecini, nüzul ortamı ve nüzul sebebini, ilk muhatapların (Kur’an’ın) dilini, hitap ettiği aktörlerini ve indiği coğrafyayı, hülasa tarihi arka planı dillendirmemiz Kur’an’ı lafız olarak anlamaya çalışmaktır. Önce ne dediğini, sonrada ne demek istediğini anlamaktır.

Kur’an’ın dilini anlarsak ilahi muradı anlamaya başlarız.

İlahi muradı anlamak temiz fıtratın işidir.

Selam ve dua ile.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Diyelim ki, hac bildiğimiz Mekke'de her yıl belirlenmiş zamanda toplu icra edilmesi gerekli bir ritüeldir ve her yıl tekrarlanması gerekir. Hacca kim, kimleri ne için  çağırıyor, çağrıya kimler icabet edecek, icabet edenler kime gidecekler? vs.

Hacca çağıran Allah. Allah bu çağrıyı, Mekke ve bölgeye hükmeder duruma/güce kavuşunca elçisi vasıtasıyla insanlara yaptı. Niçin? İnsanlar Allah'ın Elçisi'ne gelecekler, O'ndan faydalarına olanı öğrenecek, Allah'ın adını (Allah'ın kendilerine yönelik mesajlarını/uyarılarını) dinleyip unutmayacaklar ve kirlerinden (şirk ve küfürlerinden) temizlenecekler...

Bu haccın yapılabilmesi için de bugün de Mekke ve çevresine hakim bir resulün çağrısı lazımdır. Hacca çağrıyı Allah adına Resül yapacaktır. Çağrının muhatapları inandıkları (yada inanmayanlar da zorunlu olarak) resule gidecekler, onu dinleyecekler ve ondan dinlediklerine, öğrendiklerine göre tavır takınacaklar. Yada çağrısına kulak asmayıp gitmeyerek ona karşı tavır alacaklar...

Sözün kısası; bugün anladığınız anlamdaki bir hac için de bölgeye hakim bir Resül ve onun çağrısı gereklidir. Resül ve resülün çağrısı olmadan haccın hiç bir anlamı yoktur (hac/27 vd.). Asırlardan beri yapılan haclar turistik bir geziden öteye geçemiyor. Çünkü hiç bir amaç taşımıyor. İnsanları bir yerde niçin bir araya topluyorsunuz, bunun bir amacı olmalı. Asırlardır bu turizmin kime/kimlere ekonomik, uluslar arası güç, kazanç sağladığı ortada. İşte yapılan haclar bu amaca sadece bu amaca hizmet ediyor.  

Muhabbetle.     

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sayın haktansapmaz;

O zaman şimdi bir resul olmadığına göre ortada bu çağrıya da icabet etmek yersiz, bu yüzden toprağındaki petrolu abd ye peşkeş çeken araba paranızı yedirmeyin demeye getiriyorsunuz. Tamam çok güzel de hani kuran evrensel bir mesajdı ve her çağa hitap ederdi ve çağlar üstü idi. Bu dediğiniz kuranın bu ilkesi ile örtüşmüyor benim bildiklerim ve kanaatimce bu bir konu.

Zaten yaşayan bir resul yok, o zaman ben rahatlıkla şunu diyebilir miyim? Herkes dna'sına kodlanan gerçeğe/vahye/mesaja kulak verip bunu da kuranla pekiştirse o zaman herkesin elçisi bir nevi kendi fıtratındaki iç sesi olabilir mi acaba ve bu iç sesi dinleyerek, insanlarla kaynaşarak, ilahi mesajı beytullahda pekiştiremez mi? Ve bu pekiştirmeyi de ömürlerinde asla göremeyecekleri islamın son ve muazzez peygamberinin ikamet ettiği topraklarda yapamazlar mı?

Böyle hac yoktur vs demek yerine, el birliği ile Suuda şunu diyemez miyiz hep beraber. O topraklar senin ülkende olabilir ama beytullah herkesin yani inanan ve bu çağrıya icabet etmek isteyen herkesin ortak kullanım alanıdır, her inananın orada hakkı vardır. Sen ey abd ye paranı yediren Suud kralı, haddini bil, neden bunu demek yerine hac yoktur demeyi tercih ediyoruz?

Selametle...

Saygılar...

Sevgiler...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sevgili Bergüzar kardeşim, dediklerimi biraz zor anlarsınız..

Bilmukabil sevgi ve saygılarımıla.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sayın haktansapmaz;

Böyle yazarak sizin de beni hiç ama hiç anlamadığınız ortada. Sanırım sizinle orta bir yolda buluşamayacağız.

Sevgiler...

Selamlar...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Hacca çağıran Allah. Allah bu çağrıyı, Mekke ve bölgeye hükmeder duruma/güce kavuşunca elçisi vasıtasıyla insanlara yaptı. (Abdurrahman)

Merhaba Abdurrahman. Mekke’ye hükmeder güce kavuşan Hz Muhammed olduğuna göre  “insanlar içinde haccı duyur”ma görevi verilen sizce Hz Muhammed’dir. İyi ama bir önceki ayetin muhatabı Hz İbrahim. Ve Hac 26’dan sonra muhatabın değiştiğini gösteren hiçbir ifade olmaksızın Allah’ın seslenişi Hac 27’de devam ediyor. İnsanlar içinde haccı ilk kez duyurma görevinin Hz İbrahim’e verildiğine dair bir kanıt bu. Sizin elinizde o görevin Hz Muhammed’e verildiğine dair bir kanıt var mı?

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam sevgili Malik Bin Nebi!

Selam sevgili İbrahimim!

Allah’a şükürler olsun, sağ olasın, inşallah sende iyisindir.

Şükürler olsun ben de iyim.

İlahi hitabı anlamanın tek düze bir yöntemi yok, birden fazla birbirini izleyen ve birbirine bağlı enstrümanları vardır, bizim dile getirmeye çalıştığımız orkestrada eksik olan enstrümanı hatırlatmaktır.

Mutlaka bir biri ile ilintili çeşitli temellendirmelerle sahne netleşir, lakin bir önceki iletimde dile getirmek istediğim her bir ilmiğin aynı derecede sağlamlığa sahip olması idi, akletmek bağlamak ise, sağlam bir uç bir başka sağlam uca bağlanmalı ki, Rabbin bahsettiği sağlam bir kulba sahip olalım, bir sağlamı bir çürüğe bağlarsanız elde ettiğiniz kulp olmaz net durmaz çürük olan uca doğru meyilli bir resim elde edersiniz, sağlam uç olan vahyi, çürük uç olan tarihle sabitlemeye çalışırsanız, bir ucununz hep aşşağıda kalacaktır.Ki kur'an bunun örnekleri ile doludur, ibrahim hakkında tartışanlar, tutunacakları kulpu Rabbin vahyi üzerinden yapmadıkları için, Allah bu tartışmaları kınamış ve "Onlara İbrahim'in haberini bir gereçek olarak oku" tarzındaki bildirimlerle tutunacakları kulbun bir ucunu vermiştir, Herkesin Allah hakkında bir bilgisi varken, Allah kendisi hakkında yapılan bilgisizce tartışmalara dikkat çekerken de, insanların zihinlerindeki sıfır bilgiden söz etmemiş, sahip oldukları verilerin bilgi kalitesinde olmadığını ve dolayısıyla bilgisizlik olduğunu vurgulamıştır.Bilgi eşya üzerinde bir söz ise, elimizdeki veriler gerçeğine uygunlukları ile bilgi kıvamında olur.Dolayısıyla, bahsettiğiniz, tarihsel arka plan, bu çürük parçadır, bu parça ile bir kulbumuz olamaz, şu anda muhammed hakkında yapılan tartışmalar bilgisizce tartışmalar, ibrahim hakkındaki tartışmalarla aynıdır, zira eldeki verilerin gerçeğine uygun olup olmadığını denetleyemiyoruz, ki bilgi de denetlenebilirlik esas ise, kimse muhammedin zamanına şahit olmadığından yapılacak iki iş vardır, Bu gaybe iman etmek, ki bu da sadece Rabbe ve onun haberlerine göre yapılacağı için geriye tek bir yol kalıyor oda gülü gül ile tartmak.

Kur’an’ı anlaya bilmek için…

Allah’tan korkmak (8/29),

Ahrette hesap verme bilinci (17/45),

Akıl (2/164-29/35,43),

Temiz vicdan (30/30),

Çaba/çalışmak (29/69),

Zikre/Kur’an’a bigâne kalmamak (43/36,37)Kur’an’ın lafzını, dilini, kelime ve kavramlarını anlama (3/164- 12/2- 20/113 – 26/194-200)

Vb…..   

Yukarıda maddelerle sıraladığımız başlıklara başka başlık ekleneceği gibi, verdiğimiz ayetlerde bunlardan ibaret değildir.

Bizim burada dile getirmeye çalıştığımız, bazı kardeşlerimizin Kur’an’ın tarihini görmezden gelip (bu ayağını eksik bırakıp, aksak bir anlayışla Kur’an sözcüklerini anlam kaydırmasına maruz bırakarak) ibadet ritüellerini yok kabul etmeleridir.

Enbaşta yaşanılan sorun tam olarka burdan kaynaklanmaktadır aslında insanların söyleme söylem eyleme eylem geliştirme mantığı, ki bu da kutuplaşmadır dikkat edin saflaşmadan/kıblelerin farklılığı neticesindeki saflara ayrılmadan bahsetmiyorum, kendinizi düşmanınıza rakibinize göre çizerseniz çizebileceğiniz en fazla rakibinizin gücü oranındadır, onun sizi zorladığı oranda kendinizi geliştirirsiniz, sadece çoban matını bilen bir adam karşısında geliştirilen oyun satranç olmaktan çıkar çoban matı savunması olur.Ki bu mantık çerçevesinde gördüğüm odurki, salat ve benzeri meseleler artık iki nokta için gündem edilir durumdadır.Salat şekilsel namaz değildir, salat şekilsel namazı da içerir, bu güne kadar el takısı ile ifade edilecek bir salat edelim diyenine rastlamadım şu anda sadece aklımda iki istisna var birisi Ali Polat kardeşimizin insanı doğal tarafından ele alarak yapmış olduğu doğaya uyumluluk, adaptasyon, benzeşmek teklifi neticesinde fecir ile başlayan işa ile biten, güneşin geceyi yarması ile başlayan gecenin gündüzü örtmesi ile biten yeryüzüne uyumlu yaşam modeli,bir diğeri de Arif Aydoğmuş kardeşimizin insanı sosyal yönünden ele alan nesillerin düşünceye dayalı, sorgulamaya dayalı bir yönde geliştirilmesini hedef alan ders kitapları modeli, salatın şekilsel ritüeli de içinde barındırdığını ifade eden kardeşlerin ise barındırmayan kısmına dair bir tekliflerini anımsamıyorum, bu yok anlamında değildir var anlamında da değlidir aynı yukarda bahsettiğim istisnaların haricinde istisnaların var  olduğu veya olmadığı anlamında gelmediği gibi, ki meselenin ve tartışmaların kendisi ile alakalı yazmadığımdan ötürü sunulan modellerin gördüğüm kadarı ile  artı veya eksi yönleri hakkında görüş bildirmek istemiyorum. 

Paragrafın devamında bahsettiğiniz kelimelerin anlamlarını kaydırmak ve tarihi sürecini ele almamak, ilk önce kendi adıma şunu belirteyim ki benim için kur'an insanlar tarafından bir silsile ile gelmiyor ben kur'an'ın Rabbden gelen bir rivayet olduğuna inanıyorum, dolayısıyla kur'an kimler tarafından ve nerden geldi diye sorun etmiyorum, Benim bu topraklarda doğmam uygun görüldü ve doğdum elime bir metin geçti dediler bu Allah'tan aldım baktım ve hala bakıyorum, muhammed bir söz söylediği zaman muhammede bu sözler nerden ey muhammed sen bu sözleri Rahman adında bir adamdan mı öğrendin gibi sorular sormuyorum, meyvelerine bakıyorum tadına bakıyorum, Rabbin sözleri kendiliğinden delillidir.

Bir önceki iletimde esma ve ruh ilişkisine değinmiştim ama zannedersem tam ifade edemedim, kelimeler üzerinden hareketler ve duygular ve anlamlar geliştirilmez, kelimeler bu bilgilerin bu ruh'un yansımasıdır, ve hayat içerisinde öyle anlar vardır ki bu anları ifade ettiğiniz kelimelerin sözlüksel karşılığı yoktur, ancak uzun cümlelerle ifade etmeye çalışırsınız yahut ben seni anladım diye bileceğiniz bir ortaklığınız(duygu/eylem/anlam) olur.O yüzden kelime bu anlama gelir mi gelmez mi sorusundan önce Rabbin tarzını iyi hissedebilmek lazım, güneş ay gitti diye görünmez olmuyor zamanı geldiğinde görünmez oluyor, bir önceki iletimde ifade ettiğim gibi meseleyi lügatsal bazda ele almak gibi bir yanlışa düşerseniz emin olun zanndan ötesi değildir ulaşacağınız sonuçlar bu kelimeleri kaydırdıklarını iddia ettiğiniz arkadaşlar içinde geçerlidir sizin içinde geçerlidir, bırakın bahsedilen 1400 yıl ötelerini ve bahsedilen farklı coğrafyanın dilini, aynı zamanın aynı coğrafyanın dilini bile anlamakta sorunlar yaşıyoruz hatta bunuda geçelim aynı kentin aynı zamanın iki farklı mahallesinin insanları bile dillerini anlamakta sorun yaşıyor, ki bunların hepsini de yok saydım, sözlü iletilen bir vahyi yazılı iletmek başlı başına bir sorun oluşturur.Geçen bir arkadaş "buda" yazdı nedir bu "buda" dedim "yani" demek dedi ve "buda" ifadesini kullandığı yer cümlenin sonu idi. Benim aklıma direk hepinizin aklına gelen "Buda" geldi, fakat sordum hangi dilde "yani" anlamına geliyor bu kelime aldığım cevap "türkçe" idi güldüm nerden çıktı yaw bu dedim, sonra durdum bir an ve anladım ki arkadaş "bu da" demek istemişti.Gene bir gün genç bir kardeşimle konuşurken, bana " En sonunda da pandiği yerler" ifadesini yazmıştı çok kızdım tepki gösterdim yakışmadı kardeş dedim bu nasıl bir ifade böyle dedim, kardeşim çok üzüldü kendini çok kötü hissetti yazdıklarından bunu anlıyordum ve sonra bana şu açıklamayı yaptı. "Abi, bizim orda tekme'ye pandik delerler" 

Bu kur'an muhammed'e zorluk çeksin için indirilmedi, biz susayan bir adamın dudaklarından çıkan kelimelerden değil dudaklarının şeklinden anlarız onun susamışlığını.   

Yoksa bizim iddiamız, Kur’an’ı anlamanın tek yöntemi tarihi arka palanı bilmektir değil elbet, Kur’an’ı anlayabilmenin sadece bir ayağıdır tarihi arka palan…

Beni/bizi/çağımızı ilgilendiren, Kur’an öncesi yaşamış toplumların hayatları, durumları, ne yaptıkları ve ne yapmadıkları değil, beni ilgilendiren Allah kelamı olan Kur’an’ın ne dediği ve ne yapmamı istediğidir. Aslında geçmiş kavimlerin durumu Muhammed’i (a.s) de ilgilendirmiyordu, burada amaçlanan kıssalar üzerinden hisse vermektir…

Kur’an kıssalarının dilini iyi tetkik etmek gerekiyor. Uzatmadan; Kur’an’da adı geçen kıssalar (Resuller, kavimler ve hikâyeler) Kur’an vahyine şahit olmuş toplumlar (Araplar/Mekke-Medine Yahudiler, Hıristiyanlar ve Mecusiler) tarafından daha önceden bilinen ve dile getirilen hikâyelerdir. Kur’an bu kıssalar üzerinden mesaj vererek onlara hatırlarmış ve uyarmıştır.

O toplumun bilmediği Resullerden ve kavimlerden hiç söz etmemiştir. O toplumun anladığı dilden tanıdıkları bildikleri akşam sabah konuştukları kıssalar üzerinden onlara hitap etmiştir. Kur’an’ın muhatap aldığı toplumun idrakine nüfuz edecek en derin sesleniş, onların sevdikleri ve bildikleri üzerinden olmalıydı…  

Kur’an’ı incelediğimizde semavi dinlerin atası olan İbrahim’den (a.s) ve onun soyunun devamında gelen Resullerden (a.s) ve yine kendi kavimleri olan İsrailoğullarından bahseder ve örnekler verir…  

İbrahim’e, Musa’ya, İsa’ya ve diğer Resullere (a.s)  indirilen vahiy, Muhammed’i (a.s) ilgilendirmiyordu ve yeterlide gelmezdi… Önceki resullere gönderileni Muhammed’e (a.s) tekrar mı indirecekti ki çeviri yapma kıyaslaması yapalım… Allah çeviri yapmıyor, mesajı kulların anlayabileceği en alt seviyeden her şeyi (sivrisineği bile) örneklendirerek veriyor.

 Bizim dile getirmeye çalıştığımız, Kur’an’ın tarihi sürecini, nüzul ortamı ve nüzul sebebini, ilk muhatapların (Kur’an’ın) dilini, hitap ettiği aktörlerini ve indiği coğrafyayı, hülasa tarihi arka planı dillendirmemiz Kur’an’ı lafız olarak anlamaya çalışmaktır. Önce ne dediğini, sonrada ne demek istediğini anlamaktır.

Kur’an’ın dilini anlarsak ilahi muradı anlamaya başlarız.

İlahi muradı anlamak temiz fıtratın işidir.

Kur'anda anlatılan kıssalar benim kavmimin bildiği kıssalar değil, kur'anda anlatılan insanlar benim kavmimin bildiği insanlar değil, kur'anda anlatılan yerler benim kavmimin bildiği yerler değil, kur'an benim kavmime can alıcı noktadan hitap etmiyor mu, pencereyi bu şekilde sabitlemek yanlış bir tutum bana göre ne önemi var adının şuaybın kavmindeki adamlar olarak bilinmesi, her hangi bir köy pazarına gitmek yeterli. en altından en üst seviyesine kadar anlaşılabilecek olaylar mı değil mi buraya girmek bile istemiyorum, bence kur'an'ın anlam ile ilgili çok da bir derdi yok, bilgilendirmek ile ilgili bir derdi de olduğunu düşündürmüyorum, bize bilmediğimiz bir şeyleri açıkladığını da zannetmiyorum bilen bir kavme bilinen ayetleri hatırlatıyor, geçmişten ve gelecekten gözlemlerini sunuyor ve buyur bakalım görelim hanginiz daha güzel amel üretiyor ile bizi baş başa bırakıyor.Allah ibrahimin kendi dilinde olan bir sözünü alıyor muhammedin kalbine yüklüyor ve ardından muhammedin dili ile ortaya çıkıyor, muhammed kendisine hakkında haber verilen ibrahimin örneğin beyt ile ilgili kurduğu cümleyi mescid-i haram ile ilgili kurduğu cümleyi acaba ibrahim bunu hangi anlamı baz alarak kullandı bu kelime acaba o dönemde hangi anlamlara geliyordu gibi bir soru sormadığı gibi aldığı vahyi ilettiği insanlarında ey muhammed burdaki bu kelime hangi anlamı ile kullanıldı gibi bir çalışmaları olmamıştır." Güldün ya güldün ya ağlattın ya güldün ya"  ile "Gül Dünya gül Dünya ağlattın ya gül Dünya" arasındaki farkı hangi vurgu ve tonlama ile ifade edebilirsiniz ki yazı karakterlerindeki farklılıklardan öte.Sözlü iletişim bile sorunludur yer yer.Ama üzgünüm geçmişten aldığım gözlemlerde bu tip gündemlere yer yok, Sorulan sorulara cevap vermek için, karşıt görüşlere cevap vermek için, cin olmadan adam çarpmaya çalıştığımız için bu ilahi komedya.Şimdi bu cin olmadan adam çarpma lafına bile alınanlar olmuştur, olsunlar alınsınlar garibim ibrahimin hayatının son demlerinde edindiklerini kalkıp edebi mülahazalara döken ve modern kur'an prof.'luğu yapanlar azıcıkda alınsın, veya kim bunula iligli bir yara hissediyorsa o alınsın,bu noktada incilin şu bölümünü paylaşmadan edemem.

Matta 23:23 "Vay halinize ey din bilginleri ve Ferisiler, ikiyüzlüler! Siz nanenin, dereotunun ve kimyonun ondalığını verirsiniz de, Kutsal Yasa'nın daha önemli konularını -adaleti, merhameti, sadakati- ihmal edersiniz. Ondalık vermeyi ihmal etmeden asıl bunları yerine getirmeniz gerekirdi.

Lütfen kitap ehli kavramı üzerinde biraz daha kafa yoralım, neye ehiliz,

Allah aşkına kendimize şu soruyu soralım, Meryem suresinde geçen bir kelime ile kıssanın anlatımına vakıf olduğumuzu düşündüğümüz zaman mı yoksa bir yoksula yardım ettiğimiz zaman mı gözlerimizin içi parlıyor ve bu soruya bir de şu soruyu soralım bir yoksula yardım ettiği için insanın gözünün içi parlar mı, ve sorumuzu şöyle değiştirelim, bir kıssasın kilit bir kelimesinin farklı bir anlamını öğrenip yap boz'un boş kalan kısmına uygun parçayı bulduğumuzu hissettiğimiz andaki mutluluğun seviyesi ile  bir yoksula yardım ettiğimiz anda hissettiğimiz duygunun seviyesi arasındaki fark nedir?

Çevremizde kur'an kıssaları, kavram ve kelimeleri üzerine yüklü ve köklü araştırmaları, yayın ve yayımları olan insanlar mı nazarımızda daha saygın yoksa anaya babaya ihsan, yetime düşküne el veren ve haktan bildiği ve gördüğü adalet, sadakat, merhamet, sevgi, kötülerin işlerinden yollarından sözlerinden sakınmak üzere bir hayat süren bir adam mı daha saygın?

Geçen bir kardeşimle iki kelam ederken bana şunu demişti:" Biz tevhidi öyle bir anlattık ki, sahabe bile hayran kalırdı eğer dinleseydiler."

Kardeşler, biz bu kur'an'ı öyle bir elimize aldık ki Allah bile hayret ediyor maşallah ben nasıl bir kur'an indirmişim diye !!!!!!!!!!!!

Pek ala Allah da bilmektedir kur'an'ın bir zikir olduğunu !!!

İlahi kelamı anlamak temiz fıtratın işi peki fıtratı temizlemek ve temiz tutmak kimin ve neyin ne ile olan işi ?

Domates yerken hiç birimiz hormonluyu köy domatesine tercih etmeyiz, zira biz biliriz ağzımızın tadını, zira Allah bilir bize en uygun olanını, Güneşe asla hayır demeyiz, suya asla hayır demeyiz, bize bizim gibi olanı lazım.

Selam ve dua ile.

Esenlik dilerim Rabbimden.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba Hasan Akçay,

26. ayetin muhatabı Muhammet’tir: “hatırla  ki, biz İbrahim’e Beyt’in mekanında (içinde) yer verdik / İbrahim’i Beyt’in mekanında /içinde ağırladık <<bana  (kullukta) hiçbir şeyi ortak yapmayacak, benim Beytimi gelip içinde yer alacak ve teslim olup itaat edeceklere temiz tutacaksın >> diye.”

27. ayette “ve biz İbrahim’e dedik…” şeklinde bir hitap olmadığından ben de Hasan Basri gibi kimi müfessirlerin “hitabın Muhammed Resül’e olduğu görüşünü benimsiyorum. Ayrıca 9/3’teki çağrı ile buradaki çağrının aynı olduğu  inancındayım.

“ Allah, Hac 26’yı vahyederek İbrahim’e içinde TEK ALLAH’A salât edenler için bir ev yapmasını da buyurdu…” diyorsunuz. Bu yanlış, Allah İbrahim’e Kuran’ın hiç bir yerinde böyle bir emirde bulunmuyor. BEVVEE Lİ : "Kalacak yer verdi, hazırladı, misafir etti, ağırladı" anlamlarına gelir.

 Onun için El-beyt’in bilinen meşhur ev olduğu inancında olanlar, en fazla “İZ BEVVE’NÂ Lİ İBRÂHİME MEKÂNELBEYTİ” ibaresini şöyle anlamışlar: “ Biz İbrahim’e evin yerini gösterdik.” Bunda da, Tufan’da Beyt’in semaya kaldırıldığı, dolayısıyla yerini göstermek için Allah bir rüzgar gönderdiği ve rüzgarın Beyt’in yerini temizleyerek ortaya çıkardığı… Yada Beyt kadar bir bulutu Beyt’in yerinin üstüne getirdiği.. hikaye rivayeti etkili olmuştur. 

Muhabbetle.