Doğru, mesele kabul etmek veya reddetmek değil. Mesele ağzımızdan düşürmediğimiz “gerçek”. Kuran, Allah’tan bir gerçek midir, değil midir? Şayet Allah’tan bir gerçekse onun değeri yadsınamaz. Tarihsel olmuş, evrensel olmuş fark etmez.

Kuran’a göre (bir kitaba göre diye başlayarak o kitabı sorgulayamayız...işte bunu farkettiğim gün ona imanı bir kenara bırakıp tarafsız şekilde sorgulamaya başladım..ki sırıtanlar sırıtıyor işte gözlerime o gün bu gündür)kabul veya red, gerçeğe tanık olmadan sonradır. Yani, henüz gerçek bilinmiyorken kabul veya reddi konu edinmez. Gerçek ortaya çıktıntan sonraki kabule iman, redde ise büyüklenme der. (kesinlikle doğru..örtbas/küfr edebilmek için inanman gerekir..elindeki bardağın tabak olduğuna inanmışsa kalbin..bundan dolayı hesap sorulman ve ceza çekmen saçma bir şey değil mi?)

Peki, Kuran’ın gerçek olduğunu nasıl anlayacağız? Bu inanç bizde nasıl oluşacak? Kuran bunun için “tedebbür” kelimesini kullanıyor. Nedir tedebbür? İnternetten arakladığım güzel bir tanım var: “Bir şeyin, bir işin ardını, sonucunu hesaba katarak, ulaşabileceği noktayı görerek, buna bağlı olarak da baştan sona, sondan başa gidip gelerek, evire-çevire, inceden inceye tekrar tekrar düşünmek, böylece çözüm üretmek demektir.” Özetle, Kuran’ı bütünselliği içinde kontrollü bir şekilde gözlemlemektir. İşte Kuran, tedebbür ettiğimiz zaman, kendisinin Allah’tan olduğu gerçeğinin bizim için ortaya çıkacağını söyler. O halde, bu zahmete katlanılmadan öne sürülen fikirler, ön kabullerin ürünü sanılardan öteye gidemez.(bu bütünselliğin içine tabiat kitabını da..yaşamsal realiteyi de katmalı mıyız peki?yoksa kendi sayfalarının ya da çağının dışını bu sorgunun dışında mı tutmalıyız? )

Şu sorulabilir: Arkadaşım ben bu kitabı okumak, incelemek zorunda mıyım? Elbette hayır. Fakat hem gerçeğin peşinde olduğunuzu iddia edip, hem de hakkında doğru düzgün bilgi sahibi olmadan, birtakım sayıltılarla yargıya varıyorsanız, bu iddianızda inandırıcı olamazsınız. Müslüman insan, Kuran okuyan insan değildir. Ya hiç bulaşmayacaksınız bu kitaba, ya da hakkını vereceksiniz. Eğer onu detaylı bir şekilde incelememişseniz, bir yargıya varmak yerine agnostik kalabilirsiniz.

(bana o sayfalarda agnostiklerin hükmünü açıklayan bir cümle gösterebilir misin acaba?..uyduruk kitap sahiplerini bile inandıkları kitaba çağıran o sayfalar..neden bu sınıftaki insanlara karşı sessiz kalmıştır?

fravunun musaya sorduğu "ya bizden öncekiler?" sorusunu bile geçiştirmemiş midir?)

Kuran’ın indiği toplumun vahyi doğrulamasıyla bizimkinin aynı olduğunu da söylemiyorum. Öncelikle beyanı yapan nebi yoktur. Dil farkı, zaman farkı gibi güçlükler söz konusudur. Hatta Arapların şu an kullandığı dil yapısıyla, 1400 sene önceki dil yapısı bile aynı olamaz. Nitekim dil de değişkendir, evrilir. Kelimelerin etimolojisine başvurmamız da bu yüzdendir.(peki bu evrensel bir Tanrı için adaletsizlik değil midir? eğer bir rahmet ise neden bizi rahmetsiz bırakmıştır..yok eğer yük ise neden onlara zulm etmiştir?)

Kuran’la hesaba çekilme ise tamamen uydurmadır. Kuran’da indiği toplumun bile kendisiyle hesaba çekileceğini belirten tek bir ayet yoktur. Neyle sorulacağımız çok nettir: Yapıp ettiklerimiz. Bununla birlikte vahyin akıl ve vicdandaki eksiklikleri kapattığı falan da yoktur. Vahiy bir lütuf/ihsan/rahmettir.(yani bir ekstaradan ibarettir öyle mi? ve bunun için o yarattığı doğa kanunlarını geçersiz kılıp irtibata geçmiştir ve bunun sonucunda da halen kuran benim incil senin gerekçesiyle milyonlarca insan canı heba olmuştur öyle mi?)

Kuran, indiği toplumun şimdisi ile ilgilenir, bizim şimdimiz ile ilgilenmez. Yani Kuran’daki hitaplar bize değil, nebiye ve kavminedir. Bana göre bunun fark edilmesi, Kuran’ı doğru anlama noktasında kritiktir. Kuran, indiği toplumun sosyo-kültürel ve sosyo-ekonomik şartlarını göz önünde bulundurur ve bir hukuk kitabı değil, hukukun dini kaynağıdır.(işte arkadaşım ben de bu "özel" liğin sebebini soruyorum..neden onlara hitap edilmiş sadece?sokratesler aristolar bilmem kimle kıçını yırtmışlar doğruyu bulmak için..ama nafile..onların dna ları müsait değildi muhammedlerinki müsaitti...mi yani?)

Kuran’ın/Mushafın Allah tarafından doğrudan/özel olarak korunduğu iddiası da bana göre bir yanılgıdan ibarettir. Bu iddia, Tevrat ve İncil’in niçin korunmadığı veya niçin mushafın farklı versiyonları (iniş sırası, klasik sıra, birtakım kıraat farklılıkları) olduğu gibi soruları cevapsız bırakmaktadır.(bu daha beter...yani bizim kafalarımızı karıştırmaktan başka bir işlevleri yok..onlara rahmet bize eziyet türü bir şey...peki neden?...vardır bir bildiği...tamam)

İnsanlar tarafından doğrulanacak olanın, sadece insanlar tarafından meydana getirilebileceği görüşü, dar bir bakış, sakat bir anlayıştır.(bu sakatlığı açıklarsan sevinirim..kolu mu yoksa bacağı mı?)Allah, dilediği zaman, dilediği insana, dilediğini indirir.(bize de vardır hikmeti ..demek düşer) Ayrıca Kuran, vahyin gökten indiğini söylemez. Sadece indiğini söyler. Kuran’da okunan her şey lafzi olarak anlaşılmamalıdır.

Kuran, teşbih ve semboller kullanan,(amaç kafalar daha da karışsın...kullarımın başka işleri yok madem uğraşsınlar ..efendim karınca aslında şu demek asa bu demek) kendine özgü benzersiz bir üslubu olan, kelimeleri özenle ve ahenkle kullanan, sofistike bir kitaptır.(kesinlikle...hangi darabe...hangi salat hangi bilmem ne)  Kendisine lutfedilmeden önce kitap nedir, iman nedir bilmeyen, dalalette bir Muhammed’in (42/52, 93/7) onu ürettiğini/topladığını söylemek, abesle iştigaldir.(yine kanıtın o sayfalar...Allah iyiliğini versin..üstadım bu sorguyu yaparken hiç bir şeyi bilmiyoruz henüz..muhammed diye biri var mı bu bile kesin değil ki...mesela emevilerin dedelerinin arapları toplamak için uydurmadıklarını nerden bilebiliriz?)

Bu yazı, forumdaki son yazımdır. Bulunduğum süre zarfında faydalı olabilmişsem ne mutlu bana. Herkese selam ediyor, başarılar diliyorum.(iyi de daha yeni tanıştık...yoksa ben geldim diye mi gidiyorsun :)..neyse Yaratıcı yolunu açık etsin)

Bu da benden olsun :)

http://www.youtube.com/watch?v=Xx9JRr4pnhE

Esen kalın.