Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

elmuh Yazdı: ..................................yoksa aklın ürettiği düşüncenin heva tarafından etkilendiğini mi söylüyorsunuz.

Evet, Efendim.. Söylemeye çalıştığım buydu..

N_S

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sevgili Mircan,

Tekrar Bismillah! :)

Arada geçen yazışmalardan görülüyor ki konu “derin” bir  istikâmete yol alıyor.. Oysa, bu başlık altındaki asıl niyetimiz “acı kaybın” Kurân ile haşirneşir olurken neden bu hallere düştüğü idi.. Bu başlık altındaki ilk mesajımda, bana göre bunun sebeplerini sıralamaya çalışmıştım.. Şimdi, oraya dönerek konuyu toparlamam gerekiyor.. Elbette, aklım erdiğince ve sıradan bir benî âdem olarak... “Acı kayıp”dan tek farkım “donanım”.. Yâni, Kurân ile haşirneşir olurken, elime bir veya birkaç meal alıp okumaya çalışarak, üç günde “ben bu işi çözdüm” diyenlerden değilim...

Her konuda olduğu gibi Kurân okumaları için de eğitim şart.. Elbette, bunun resmi kanallardan verilen bir eğitim olması gerekmiyor.. Yâni, müslüman Kitâb’ını öğrenmek ve daha iyi anlamak için ne gerekiyorsa, onları tespit etmeli ve eksik yönlerini kapatmak için bir ömür boyu gayret etmeli.. Çünkü, Kurân’dan feyz almaya bir ömür boyu devam edeceğiz.. Aslında, bin ömrümüz olsa bile Kurân’dan alacağımız feyzi bitiremeyiz...

“Eğitim” derken neyi kast ediyoruz???

Öncelikle, şunu muhakkak hatırda tutmalıyız.. Kurân’a mealler düzeyinde yönelenlerin genelde unuttukları bir şeydir bu!!! Kurân bir kutsal metindir.... Dolayısıyla, kutsal metinler üzerinde dört başı mâmur çalışmalar o metnin öz diliyle yapılabilir..  Yâni, gönül verdiğimiz Kurân ise muhakkak ve muhakkak Kurân Arapçası’na vâkıf olmamız gerekiyor... Kurân Arapçası dedim... Ana diliniz bile Arapça olabilir ancak bu yeterli olmaz...Kutsal metni deşifre edebilecek bir Arapça’dan bahsediyoruz... Yâni, anadili Arapça olanın bile kendisini eğitmesi gerekiyor...

Eğer, bu seviyede kendimizi geliştiremiyorsak, hiç gücenmeden yüksünmeden Kurân ile kurduğumuz gönül ve ilim bağının aracılara mahkûm olduğunu kabul etmeliyiz... Anlamayanlar için tekrar edeyim... Elinizdeki meale veya tefsire bakın ve kim tarafından hazırlandığını yüksek sesle telaffuz edin... Duyduğunuz isim veya isimler Kurân ile aranızdaki aracılardır!!

Var mı bir mahzûru???

Bu ne istediğimize bağlı!! Kurân ile kurmak istediğimiz bağın nasıl bir bağ olmasını istiyorsak ona bağlı...

Bunu tam olarak anlatabilmek için şöyle örnekleyelim...

Eğer, meallerden ve Türkçe tefsirlerden yararlanarak Kurân bilgimizi artırmaya çalışıyorsak –ki bu takdire şâyân bir şeydir- namazın kaç vakit olduğu yönündeki bir tartışmaya asla birinci şahıs olarak katılamayız.. Bu konuda söyleyeceklerimiz, aslında hep başkalarının söyledikleri olur.. Biz, o başkalarının yaptıkları çalışmalarla sınırlı olarak fikir sahibi oluruz ve o çalışmaları yapanların ortaya koydukları sonuçları tam olarak denetleyemeyiz..

Eğer, şunu söylüyorsak ve şöyle düşünüyorsak; örneklediğimiz durumda hiçbir sakınca yoktur...

“Ben Kurân’a ve dolayısıyla İslâm’a bir şekilde yöneldim.. İmkânlarım nisbetinde kendimi geliştirmeye çalışıyorum.. Bugün elimden gelen bu kadar.. Her gün daha çok ve daha çok öğrenmeye çalışıyorum..
Gün geçtikçe daha çok aydınlandığımı hissediyorum; ama acele etmiyorum.. Cenâbı Allah, samimi olarak kendisine yönelen kuluna bilmediklerini de öğretir; yanlış bildiklerini de düzeltir... Ben, saygıyla, sevgiyle, edeple, tevazu ile O’na yöneldim...”

Ancak, maalesef böyle olmadığına “acı kayıplar” vesilesiyle tanık olabiliyoruz...

“Cin gibiyim; akıllı bir adamım.. Alırım, pazardan birkaç Meal; okurum da okurum.. Bana bugüne kadar öğretilenleri de bir güzel sorgular; devrimci bir ruhla bütün meseleleri bir çırpıda halleder; tozunu attırırım...Müfessirler, ilâhiyatçılar ve bilumum uzmanlar gelsinler ve kapımda sıraya girsinler de sâyemde hidâyete ersinler; şirkten arınsınlar....”

İşte bu “acı kayıplar”ın ruh dünyalarındaki acı manzarının söze gelmiş hâlidir...

“Acı Kayıp” o kadar tecrübesiz, o kadar bilgisiz, o kadar eğitimsizdir ki, taşıdığı imâna rağmen okumaya yeltendiği Kurân’ın bir “Mûcize” olduğunu  daha işin başında unutmuştur... Mûcize Kitap, filanca yazarın romanları gibi okunamaz...

Duymuştur bir yerlerden; Kurân apaçıktır... Eeee, aklı kullanmayı da emretmektedir... Onu  tutabilene aşk olsun!! Ona göre apaçık Kitap ile akıl bir araya gelirse bütün meseleler –hatta başkalarının çözemedikleri meseleler de dâhil- şipşak çözülecektir... Çünkü, aklı başındadır ve Kurân’ı sanki kendine nâzil oluyormuşçasına okuyacaktır.. İşte bu, o zamana kadar İslâm Dünyasının beceremediği bir şeydir (!)....

Ardından Kâbe’ye hakaret; hacca, oruca, namaza, zekâta, Ramazan’a hurafe muamelesi... Bunların sayamayacağım kadar çok numunesini forumumuzda görmedik mi??

Bir başka bahse daha bakarsak; Kurân’a yönelmede yaşadığımız ifrâtı belki fark edebiliriz.. Ümitli değilim ama belki...

Kurân’a yönelmek için bugünü esas alıyoruz????? Yâni, mîlat 2007 oluyor!! Geçmişten geleni  “vadesi dolmuş” diyerek bir ilaç gibi çöpe atabiliyoruz...

Bu nasıl bir akıl, bu nasıl bir mantık AKLedemiyorum!!

Birisi, zinhar geçmişte kalmış ve ismiyle beraber kitapları bize ulaşmış olmasın; okumaya gerek duymadan, eğrisi ile doğrusunu ayırt etmeden ânında müşrik îlân ediyoruz... Şükürler olsun ki bu çağda yaşıyorum.. Eğer, fikirlerim 2007’ye 300 sene öncesinden ulaşacak olsaydı; kim bilir hakkımda neler söylenirdi??

Pardon AMA bu nasıl oluyor???

Resullah ile 2007 arasında ne varsa görmek bile istemiyoruz; geçen asırları mutlak manada kaybedilmiş sayıyoruz... Hele, birileri bize “Hadis” demesin; anında buz kesiyoruz... Tarikatlar, cemaatlar, mezhepler, şeyhler, mürşitler, müritler –hele hele bunlar- anlayabileceğimiz şeyler değiller.. (Sosyolojik bir analize bile ihtiyaç duymuyoruz..)

Kurân böyle okunmaz, Dostlar!!

Kurân’a ilmen ve kalben yönelmenin şartı, yumruklarımızı sıkmak ve ağız dolusu sövmek değildir!!! Bunları yapabiliyor olmak; Kurân’a başarıyla yöneldiğimizin işâreti, göstergesi değildir...

Sevelim, sevilelim ve unutmayalım......

KURÂN BİZDEN AKILLIDIR.... KURÂN KÜL YUTMAZ!!!

Neyzen_Semazen

Not: Eğer nasip olursa devam edeceğim ve bizden daha akıllı Kurân’ın aklına işaret etmeye çalışacağım..

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

iman Yazdı: Dolayısıyla semazene sorduğunuz müteşabih ayet akılcılar için zaten üzerinde kafa yormaya değmeyecek bir dogmadır. o zaman semazeni desteklemiş oluyorsunuz diye dikkatiniz çekmek istedim. yanlış anladığım yada bildiğim bir yer varsa anlatana teşekkür ederim. iyilikler dilerim

Sn. İman'ın katkısı için gönülden teşekkürler..

İlâve olarak, bir bilgi vermek isterim.. Belki, Sn. Savana'nın ilk mesajındaki sorusuna karşılık olur...

Bakara 67-74 âyetlerini sunarken, tüme varmaya çalışan akılla tümden gelen vahyin ilişkisini örneklemeye çalıştık.. Yâni, ilgili âyetlerin ilk bölümünde bir sığır boğazlama emri detaysız verildi... Anladıkları gibi uygulamaları istendi.. Ancak, tüme varmaya çalıştılar.. Sorular hep tüme varmanın örneği olarak değerlendirilmeli.. Soruları, sebep sonuç ilişkisini kurmak ve kurgulamak içindi.. Bir sığır, sadece bir tek sığır boğazlamaları istenmişti ve fakat bunun gerekçesi kendilerine bildirilmemişti.. O gerekçeyi sorularla keşfetmeye çalıştılar.. O yüzden, kurbanlık sığırın detay bilgisini istediler.. "Tamam şimdi oldu" dediklerinde, bildikleri birisinin bildikleri bir sığırının tarifine ulaşmışlardı.. O sığırın sahibi kimdi ve ona ait bir sığırın kurban edilmesinin istenmesi ile Hz. Mûsâ'nın kavmi nasıl bir sonuç çıkardılar bilmiyoruz.. Ancak, sonrasını bilmediklerini kesinlikle biliyoruz.. Çünkü, sonrasında olanlar tümden geliyordu... Tüme varma yöntemleri ile anlaşılacak, önceden bilinecek türden bir şey değildi.. Nitekim, âyete göre fâili meçhul bir cinâyet mucizevî bir yolla aydınlığa çıkartıldı... Maktul diriltildi; kâtilini bildirdi...

İşte, bu olay aklın sebep-sonuç yolculuğunda keşfetmekte zorluk çektiği durumlara bir örnektir.. O zaman, akıl tüme varmaya çalışırken, tümden gelen vahiy ile izdivaç yapmalı ve özçocukları imanın kuvvetiyle ilâhî düzene adapte olmalıdır.. Vahyin ve imanın yardımını küçümseyen aklın, daha doğrusu bu şekilde akleden kalbin, selim bir kalp olması mümkün değildir.. Böyle bir kalp âdetâ taşlaşır.. İlâhî düzene adapte olamaz ve ilâhî düzenin gerekli kıldığı aksiyonu ve fonksiyon kalitesini ortaya koyamaz.. Oysa, taşlar bile taş olmalarına rağmen içlerinde hayat emâresi taşıyabilmektedirler...

Selamlar,

N_S

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sevgili Mircan,

Evet, böyle söylemiştik.. Kurân bizden akıllıdır demiştik.. 
Bu mecazi anlatımla, aklımızı işletmek konusunda Kurân’ın mukayeseli üstünlüğüne vurgu yapmayı istedik.. Yâni, Kurân bir mûcize ve biz akletmeyi yine ondan öğreneceğiz..

Kurân kül yutmaz demiştik..
Yâni o, akledenlerin sözde mi yoksa özde mi olduklarının, aklettiklerinin mihengidir.

Bu açıklamadan sonra, “Kurân’ı nasıl okumalıyız” sorusuna bakabiliriz.

Böyle büyük bir mûcize karşısında bendenizin ilk cevabı şu olur...

“Elbette, ansiklopedi okur gibi değil!”

İşte, tam bu noktada Kurân’ın aklı, ruhu, îcâzı ile bizim aklımız arasındaki temel farka işâret etmiş oluyoruz.. Burası gerçekten çok önemli!!!

Dikkat ediyorum; ben dâhil biz Kurân okumalarımızda bir ansiklopedik arayış içindeyiz.. :)

Yâni, Kurân şöyle bir “kitap” olsaydı cana minnet olacaktı...  Açsaydık Kurân’ı , baksaydık fihristine ve alsaydık fetvayı...  Yâni, “şu mübârek Kurân –ne olurdu?- namaz şu kadar vakittir deseydi; her bir vaktin adını tam olarak koysaydı.. ... Biz fihristten bakarak mesela  namaz bahsini açsaydık da, namazın nasıl kılınacağına kadar bütün detayları oradan okusaydık ve geriye hiçbir ihtilaf kalmasaydı, ne güzel olurdu?” :)

Evet, Dostlar! Biz, böyle bir anlayış ve arayış içinde (ansiklopedik) Kurân’ı okuyoruz.... Sonuç almanın güçlüğünü görünce de afallayıp kalıyoruz...

Ancak, buna rağmen Kurân dışı dînî kaynaklardan kopya çekerek, aradaki boşlukları doldurmaya çalışanlara tepeden bakıyoruz.. :)

Oysa, nâçizâne bendenizin nazarında İslâm dünyasının bu konuda yaşadığı sorun şu....

Kurân’ı mûcize oluş sırrına uygun olarak henüz okuyamıyoruz... Dolayısıyla, İslam Dünyasının ve HanifDostlar gibi sayısız dînî düşünce platformunun ve aklımıza gelebilecek  tüzel ve sosyal bütün fikrî oluşumların takılıp kaldığı ana mesele bu!!!! Gerisi hep angarya ve belki yerine göre fasarya!!!! :)

Bana göre, yüksek sesle şunu sormalıyız!!!!

Biz, Kurân’ı mûcize oluş sırrına uygun olarak okuyabiliyor muyuz?????

Okuyabildiğimiz iddiasında isek, fıkhî sahada yer alan meselelere (ki en basit ve gündelik hayata karşılık olanları bunlardır..) ait neden bin türlü cevap veriyoruz da, bir tek –kesin ve aksi artık iddia edilemez- cevap bulamıyoruz... Doğru kaç tane???

Bu yazıyı kaleme almadan önce, neler söyleyebileceğim yönünde bir ön hazırlık yapmıştım.. Pekçok not almıştım.. Ancak görüyorum ki, böyle derin bir mesele için yeterli bir özet yapmak güç olacak... Bu yüzden, meramımı tam olarak ortaya koyup koymadığım endişesini bir kenara bırakarak sözü ve konuyu artık bağlamak istiyorum.. Bunun için bâzı âyetlere müracaat edeceğim..

Lütfen, Hicr:1’e dikkat!!

ELİF+LÂM+RÂ.... (Hiçbir şey anlamadık değil mi arkadaşlar!!)
....... Tilke âyât’ül-KİTAB ve KURÂN’ün MÜBİYN.....
(Bunlar Kitâb’ın ve Mübiyn olan Kurân’ın âyetleri işte!)

Dikkat lütfen, burada MÜBİYN olan Kurân!!

Lütfen, Neml:1’e de bakalım...

TÂ+SİN.... (Yine bir şey anlamadık değil mi? :) Bana bakmayın lütfen, ben de anlamadım..)
.... Tilke âyât’ül-KURÂN’i ve KİTÂB’in MÜBİYN!
(Bunlar Kurân’ın ve Mübiyn olan Kitab’ın âyetleridir işte!!)

Dikkat, burada MÜBİYN olan KİTAB!!!

İşte Sevgili Dostlar, bu “âyetleri” de “okur” olduğumuz zaman – Cenâbı Allah bana da nasip etsin- mûcize Kurân’ın her sorumuzun karşılığını tartışmaya yer bırakmayacak netlikte nasıl verdiğine –inşaALLAH- tanık olacağız..

O vakte kadar, okuyup öğrenmeye, araştırıp incelemeye aşkla ve heyecanla devam!! Ancak, lütfen insana ve eşyaya saygıyla, sevgiyle, edep ve tevazu ile.... Acele etmeden, taşkınlık etmeden ve şaşkınlığa düşmeden...

Sözü, çok ama çok kısa kestim; özür dilerim...

Allaha Ismarladık,

Neyzen_Semazen

Not: Ali Bey'in değerli katkısı için teşekkürler...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam

Giden arkadaşa saygılı olmak açısından bence artık bu başlıkta yazı yazmayıp konuya mesela "iman ve akıl" gibi bir başlıkta devam etmek daha uygun oacaktır. Çünkü nasıl bir içerikle yazarsanız konu bir kişi üzerinde inşa edilmiş oluyor. En azından görünüş itibariyle pek hoş değil.

mod arkadaşlardan da bu konuyu kapamasını rica ediyorum

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

iman Yazdı: sayın semazen sevgili hocam siz hiç değilse soruları yazmalısınız Allah'a sığınıyorum ama benim gibiler sadece şimşek çaktıkça yol alanlardanız Allah rızasına ufkumuzu açmalısınız

Değerli İman,

İnşaALLAH, ben dâhil bütün İslâm dünyamızın ufku açılır da Kurân fezâsında aklederek, iman ederek ışık hızıyla yol alırız ve ışık oluruz...  Ancak, bu "Ha!" deyince olmayacağına göre, din kardeşlerimizin "acı kayıplar"ımızdan olmamak için kendilerini her yönden geliştirmeleri hayâtî önem taşıyor... Bunun farkında olmayan "saftirikler" ebedî hayatlarını kendi elleriyle katlediyorlar da farkına varmıyorlar ve "ben artık bir dinsizim ve mutluyum" diyebiliyorlar... Oysa, çok iyi okuduklarını ve herkesten çok daha iyi anladıklarını iddia ettikleri ve buna dayanarak -hâşâ- ona kusur isnâd ettikleri Kurân "acı kayıplar" hakkında şöyle söylüyor...

Yûnus Sûresi

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

ilmini kavrayamadan....

Nedir bu, nasıl kavranır, ilim kelimesinden ne anlaşılmalı mesela ?

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

İlim tek kelimeyle "bilmek / öğrenmek"tir. 

Yunus 39 için alternatif çeviri bu bağlamda şu şekilde olabilir.

Hayır onlar henüz öğren(e)medikleri / bilem(e)dikleri ve yorumu kendilerine henüz gelmemiş olanı yalanladılar. (Yunus 39)

Nasıl kavranacağı konusu ise. İlim ile aynı kökten olan Alim kelimesiyle anlaşılır.

Alimlerin alimi olan elbette Allah'tır. Fakat, bilgide derinleşmiş / öğretiye hakim olanlar (rabbaniler), vasıtasıyla kavranılması muhtemeldir. Bu konuda bakınız (5/44). İlham ve vahiy yoluyla öğrenmek maalesef bizler için mümkün olmuyor. Bu ve benzeri konularda her zaman "bir bilene" danışmakta fayda vardır. Bir bilene danışılmalı ki bir bilen daha olsun. Ki ona da danışılsın.

Selametle kalınız.